Boeung Kak Gölü bir emlak projesine yol açması için geri alınmıştı. Bakanlar Kurulu’nun yeni binaları ve başbakanlık ofisi arka planda görülebilir. Nicolas Axelrod tarafından Fotoğraf (7/7/2011)

Kamboçya son yirmi yılda hızlı gelişmeye uğramıştır ancak eşitsizlik ve yoksulluk ülkeyi veba devam etmektedir. Serbest seçimleri benimsemiş, serbest ticarete izin vermiş ve sınırlarını turist ve yatırımcılara açmış, ancak halkının çoğu bu reformlardan fayda sağlayamıyor.

Fotoğraf kitabı ‘Geçiş Kamboçya’, “korkunç geçmişinin yükü ile geleceğin verdiği sözler arasında hala yırtılan bir ülkenin” modern tarihini anlatıyor. Fotoğrafçı Nicolas Axelrod ve gazeteci Denise Hruby ile Kamboçya’nın yükselişinin ülke çapında çeşitli topluluklarda sıradan insanlar üzerinde gelişmekte olan bir ulus olarak değişik etkilerine tanık oldu.

Bu kalabalık fonlu resimli kitap, sakinleri değişikliklerin ortasında hayatta kalmak için mücadele ederken büyük ölçekli geliştirme programlarına başlamış bir ülkeye serinletici bir görünüm sunuyor.

Bir çocuk kırık bir borudan püskürtüyor çamurlu suda oynar. Borei Reakreay topluluğunda doğal bir göle kum pompalıyor. Toplum, konut komplekslerine yol açması için 2009’un ortalarında evlerinden tahliye edildi. Fotoğraf ve resim yazısı Nicolas Axelrod (3/27/2009)

Nicolas ve Denise ile e-posta röportajımız aşağıda verilmiştir:

Küresel Sesler: Bu projeyi üstlenmedeki hedefleriniz neydi?

Denise Hruby: Amaç, Kamboçya’yı temelde — ve geri dönüşü olmayan — manzara, siyaset ve toplumun genel makyajını değiştiren hızlı bir geçiş zamanında belgelemekti. Kamboçya’nın tüm bu seviyelerde gelişmesi gerektiğine şüphe yok, ancak bu değişikliklerin gerçekleşme şekli fakirlerle zenginler arasında geniş boşluklar bırakmıştır. Çoğunlukla, burada gelişme yoksulların fakirleştiği, zenginlerin zenginliklerini arttırmaya devam ettiği anlamına gelir.

Nicolas Axelrod: Dünyada bu kadar kısa bir sürede Kamboçya kadar hızlı ve dramatik bir şekilde değişmiş birkaç yer vardır. Sadece fiziksel olarak değil, altyapıya bakmakla kalmıyor, aynı zamanda psikolojik olarak da insanların politika ya da aile değerleri açısından düşünme biçimlerinde bir değişiklik oldu. Örneğin: kitap siyasetin açıkça tartışılmadığı bir zamanda başlar, bu şimdi değişti. Aile ve siyasete bakan bu iki bölüm, okuyucuya ülkenin nerede olduğuna ve nereye gidebileceğine bir göz atarak bu değişikliği anlatıyor. Diğer bölümler — Toprak ve zenginlik, gelişmenin nasıl gerçekleştiğiyle ve bunun hem yoksullar hem de zenginler üzerindeki etkisiyle ilgileniyor.

Sakinleri, Dey Krahorm’un zorla tahliyesi sırasında tahrip edilmiş evlerin molozuna atılırken bir buldozerden kaçar. Fotoğraf ve resim yazısı Nicolas Axelrod (1/24/2009)

GV: Kamboçya’da bu proje hakkında geribildirim ne olmuştur?

DH: Şimdiye kadar Kamboçyalılar ve kitap hakkında bize konuştuk diğerlerinden çok olumlu bir geribildirim olmuştur.

Fırlatma yabancılar ve Kamboçyalılarla doluydu ve medyada da harika eleştiriler aldı. Çoğu insan bize, Kamboçya’yı olduğu gibi gören bir kitabın olduğu için mutlu olduklarını söyler. Angkor’un güzel tapınakları ya da öküz arabasına binen çocukların nostaljik fotoğrafları değil. Karar vericiler, bu Asya meselelerini takip edenler için bir zorunluluk olarak nitelendirdi.

Rahipler, Ulusal Yol 6 boyunca Phnom Penh’e on günlük İnsan Hakları yürüyüşünün dördüncü gününde hazırlanırlar. Temmuz 2013’te Kamboçya’nın genel seçimlerinden sonra Keşiş grupları siyasette ve İnsan Haklarının teşvikinde aktif rol aldı. Fotoğraf ve resim yazısı Nicolas Axelrod (12/4/2013)

GV: Kamboçya’nın gelişim beklentileriyle ilgili bakış açınız nedir? Öncelik ne verilmeli?

DH: Kamboçya’nın en büyük sorunlarından biri, tüm ülkeyi yöneten yolsuzluk ve kayırma sistemidir. Bunu değiştirmek ve ülkeyi herkes için daha adil bir yer haline getirmek onlarca yıl sürecek, çünkü herkes en düşük seviye köy şefinden üst düzey hükümet yetkililerine kadar. Yolsuzluğun, bunun ne olduğunu ve topluma ve ekonomiye daha büyük ölçekte ne kadar zararlı olduğunu anlamakta hala büyük bir eksiklik var. Rüşvet “çay parası” olarak tanımlanır ve hiç kimse bu konuda yanlış bir şey görmez.

İkinci önceliğim daha iyi bir eğitim. Hükümet zaten eğitim bakanlığına daha fazla kaynak ayırdı ve yeni bakan büyük reformları zorluyor. Ama burada da yolsuzluk önemli bir konudur. Okul öğretmenleri o kadar az para alırlar ki, öğrencilerden derse katılmak için günlük ücret talep ederler ve fakirlerin çoğu zaman ödeme imkanına sahip değildir.

Ama aynı zamanda Kamboçya’nın gelecek için en büyük umudunu da görüyorum: Nüfusun yaklaşık yarısı 25 yaşın altında. Bölgedeki en genç nüfus. Eğitimlerine yatırım yapmak anahtar olacaktır.